Θέλω να σβήσω τα ίχνη σου
απ’ τους τοίχους μου. Κάθε μαξιλάρι
είναι γεμάτο απ’ τις δικαιολογίες σου. Οι οιωνοί
πλημμυρίζουν το πεζοδρόμιο κάτω απ’ το παράθυρό μου: μια γυναίκα
φορώντας καπέλο από πάρτι, κρατώντας σφιχτά
ένα ελαστικό μπαλόνι. Σκιές
σέρνονται αργά μέσα στην άσφαλτο, κάποιος ουρλιάζει “Σταματήστε!”
κι εγώ κλείνω τα μάτια μου. Δεν μπορώ να κοιτάζω
αυτή την πόλη ν’ αδειάζει αργά, αφήνοντάς με
κρεμασμένο ανάμεσα στα “καλό ταξίδι”, σαν πάμπολλα ρούχα
απλωμένα, με τ’ άσπρο μαντίλι
κολλημένο στο λαιμό μου. Θυμάσαι πώς ο Χριστός
ξεσκίζει ανοίγοντας το πουκάμισό του
για να μας δείξει την καρδιά του, ολόκληρη φλεγόμενη κι αγκαθωτή,
θυμάσαι τον τρόπο που τη δείχνει. Φοβάμαι ότι ο τρόπος που θα μου λείψεις
θα ‘ναι αυτός ο προφανής.
Έχω ένα φίλο που όλοι με προειδοποιούν
ότι είναι επικίνδυνος, κρύβει
ματωμένες εικόνες του Χριστού
γύρω γύρω στο σπίτι μου, για να τις βρίσκω εγώ
όταν επιστρέφω· ο Χριστός
πίσω απ’ την πόρτα του ερμάριου, ο Χριστός κολλημένος
στον καθρέφτη. Θέλει να με σώσει
αλλά διαφωνούμε από τι. Η δική μου κόλαση
είναι κάποιος που ξεσκίζει ανοίγοντας το πουκάμισό του
και λέει, Κοίτα τι έχω κάνει εγώ για σένα…
Μετάφραση: Δημήτρης Αθηνάκης
Dimitris Athinakis | Latenighter 
I want to erase your footprints
from my walls. Each pillow
is thick with your reasons. Omens
fill the sidewalk below my window: a woman
in a party hat, clinging
to a tin-foil balloon. Shadows
creep slowly across the tar, someone yells, “Stop!”
and I close my eyes. I can’t watch
as this town slowly empties, leaving me
strung between bon-voyages, like so many clothes
on a line, the white handkerchief
stuck in my throat. You know the way Jesus
rips open his shirt
to show us his heart, all flaming and thorny,
the way he points to it. I’m afraid
the way I’ll miss you will be this obvious.
I have a friend who everyone warns me
is dangerous, he hides
bloody images of Jesus
around my house, for me to find
when I come home; Jesus
behind the cupboard door, Jesus tucked
into the mirror. He wants to save me
but we disagree from what. My version of hell
is someone ripping open his shirt
and saying, Look what I did for you…
καταπληκτικό το ποήμα
όπως και η μετάφραση
πραγματικά φοβερή σύλληψη
ένα μεγάλο ευχαριστώ σε σένα
που μας το πρόσφερες
Κι από μένα ένα ευχαριστώ.
Γι’ αυτό και για άλλα…
Σας έχω γράψει στο μέιλ σας.
Καλησπέρα.
Άμεση και ελαφρά σκληρή η γλώσσα του ποιητή αναδεικνύει την ουσία.
Σκληρή, ίσως, και η ποίησή του…
Ίσως γι’ αυτό να την παράτησε και να το γύρισε στην πεζογραφία…
Ποιος ξέρει;
Γεια σου, Λάκη!
Καλημέρα, πολύ δυνατό ποίημα.
Και η μετάφραση, φυσικά και η μετάφραση…
Το τριήμερο στο φεστιβάλ της νεολαίας του ΣΥΝ θα παρουσιάσουμε τα βιντεοποιήματά μας.
Σου το λέω γιατί είχαμε κάνει μια σχετική συζήτηση.
Όχι δεν είμαστε του κόμματος, απλά συνεργαζόμαστε με όλους τους ανοιχτόμυαλους ανθρώπους…
Και καλά κάνετε… Και στη μία και στην άλλη περίπτωση!
Θα κάνουμε ό,τι μπορούμε!
Καλημέρα.
Η δική μου κόλαση είναι να μου σκίσει κάποιος το πουκάμισο και να με ρωτήσει: “Για να δούμε, τι έχεις κάνει εσύ για μένα? ” Πάρα πολύ έντονη γραφή. Σε κάνει ασυναίσθητα να κουνηθείς από την καρέκλα σου γιατί δεν σε χωράει.
…κι εσύ να κοιτάς με λαχτάρα τα μάτια του/της και ν’ αναρωτιέσαι τι έχεις πρώτα κάνει για να μπορείς να κάνεις γι’ αυτόν ή γι’ αυτήν…
Τα σέβη μου.
[Αν πάμε στην κόλαση και οι δύο, μπορεί να πιούμε και κάνα καφεδάκι…]