Στήλη Blogs στο περιοδικό (.poema..)

Posted on by

 

Η ποίηση. Το χέρι. Η οθόνη. Το Διαδίκτυο. Οι ποιητές. Οι αναγνώστες. Μυστικά αλλά όχι ψέματα.
Κάπου στο ηλεκτρονικό σύμπαν φωλιάζουν φωνές φωνασκούσες. Ψάχνουν να βρεθούν μ’ ένα(ν) Αλλο που κανείς δεν ξέρει ποιο(ς) να ‘ναι. Ή σχεδόν κανείς.

Εδώ. Λίγη ακόμη ποίηση. Ενα ακόμη χέρι. Μια ακόμη οθόνη, αναγνωστική τούτη τη φορά. Το Διαδίκτυο. Δικό τους και δικό μας. Οι θεατές. Οι σχολιαστές. Φανερά κι αληθινά. Εδώ είμαστε.

Βρίσκουμε αυτά που έχουν εφευρεθεί.
Το (.poema..) αγαπά την ποίηση – γι’ αυτήν υπάρχει – καθ’ οιονδήποτε τρόπο.
Ανακαλύπτουμε, λοιπόν, τούτες τις φωλιασμένες φωνές του διαδικτυακού σύμπαντος και τις “τοποθετούμε” εδώ- φανερά και φωναχτά.

Γιατί κάτι πάντοτε υπάρχει που δεν το ξέρουμε ακόμη.
Καιρός να το μάθουμε.
Σιγά σιγά θα ανακαλύψουμε τούτες φωνές. Επιμένω. Φωνές.
Φωνάξτε.

δ.α.

 

[Με το περιοδικό ποίησης (.poema..) εγκαινιάσαμε σήμερα μια καινούργια στήλη, στην οποία σε τακτά χρονικά διαστήματα θα δημοσιεύουμε ποιητικές φωνές που θ’ ανακαλύπτουμε στο σύμπαν του διαδικτύου, με σκοπό ν’ ακουστούν, όσο γίνεται περισσότερο.

Σιγά-σιγά, λοιπόν…

Όλα για την ποίηση…]

One thought on “Στήλη Blogs στο περιοδικό (.poema..)”

  1. Διαβάζοντας
    (στην κυρία Ρωρερκάρ)

    Κοντά μου αφού δεν είσαι σα διαβάζεις
    τα που για σένα έγραψα βιβλία,
    παίρνω ένα και, από δω εγώ, κυρία,
    σελίδα σε θωρώ νοητά ν’ αλλάζεις.

    Και φορτικά να φανταστώ πασκίζω
    πώς κάθε μια θωρείς γλυκιά λεξούλα,
    με τι γελάς, ποια σ’ άγγιξε φρασούλα,
    πού δάκρυσες…κι όλο έτσι συνεχίζω

    μέχρι όλο το βιβλίο να τελειώσω.
    Και πια μετά το ξαναπιάνω πάλι
    κι ασίγαστα ποθώντας να σε νοιώσω
    στην ίδια πάλι ξαναπέφτω ζάλη.

    Τάχα μπορείς, διαβάζοντας, γλυκιά μου,
    να δεις πόσο πικραίνεις την καρδιά μου;
    —
    Γεώργιος Χολιαστός

Leave a comment