Ῥομαντικὸς ἐπίλογος – Νίκος Καροῦζος
Μὴ μὲ διαβάζετε ὅταν δὲν ἔχετε
παρακολουθήσει κηδεῖες ἀγνώστων
ἢ ἔστω μνημόσυνα.
Ὅταν δὲν ἔχετε
μαντέψει τὴ δύναμη
ποὺ κάνει τὴν ἀγάπη
ἐφάμιλλη τοῦ θανάτου.
Ὅταν δὲν ἀμολήσατε ἀϊτὸ τὴν Καθαρὴ Δευτέρα
χωρὶς νὰ τὸν βασανίζετε
τραβώντας ὁλοένα τὸ σπάγγο.
Ὅταν δὲν ξέρετε πότε μύριζε τὰ λουλούδια
ὁ Νοστράδαμος.
Ὅταν δὲν πήγατε τουλάχιστο μιὰ φορὰ
στὴν Ἀποκαθήλωση.
Ὅταν δὲν ξέρετε κανέναν ὑπερσυντέλικο.
Ἂν δὲν ἀγαπᾶτε τὰ ζῶα
καὶ μάλιστα τὶς νυφίτσες.
Ἂν δὲν ἀκοῦτε τοὺς κεραυνοὺς εὐχάριστα
ὁπουδήποτε.
Ὅταν δὲν ξέρετε πῶς ὁ ὡραῖος Modigliani
τρεῖς ἡ ὥρα τὴ νύχτα μεθυσμένος
χτυποῦσε βίαια τὴν πόρτα ἑνὸς φίλου του
γυρεύοντας τὰ ποιήματα τοῦ Βιγιὸν
κι ἄρχισε νὰ διαβάζει ὦρες δυνατὰ
ἐνοχλώντας τὸ σύμπαν.
Ὅταν λέτε τὴ φύση μητέρα μας καὶ ὄχι θεία μας
Ὅταν δὲν πίνετε χαρούμενα τὸ ἀθῶο νεράκι.
Ἂν δὲν καταλάβατε πῶς ἡ Ἀνθοῦσα
εἶναι μᾶλλον ἡ ἐποχή μας.
ΠΡΟΣΟΧΗ
ΧΡΩΜΑΤΑ
Μὴ μὲ διαβάζετε
ὅταν
ἔχετε
δίκιο.
Μὴ μὲ διαβάζετε ὅταν
δὲν ἤρθατε σὲ ρήξη μὲ τὸ σῶμα…
Ὥρα νὰ πηγαίνω
δὲν ἔχω ἄλλο στῆθος.
************************************
Συμμετέχω κι εγώ στο ποιητικό παιχνίδι που ξεκίνησε απ’ την Εαρινή Συμφωνία και πήρα τη σκυτάλη απ’ το alef! Με ένα ποίημα αντισταθείτε, λοιπόν… Αντισταθείτε όπου μπορείτε ή έχετε ανάγκη.
Με τη σειρά μου καλώ να συμμετέχουν οι:
Alefάκι μου, σ’ ευχαριστώ….
Dimitris Athinakis | Latenighter 
ευχαρίστως θα ανταποκριθώ Δημήτρη μου. Ένας Κατσαρός είναι αληθινά αυτό που λείπει…
Εγώ σ’ ευχαριστώ, Δημήτρη μου καλέ, για την άμεση ανταπόκριση και τον υπέροχο Καρούζο!
Στράτο, σ’ ευχαριστώ πολύ. Ένας Κατσαρός μάς χρειαζόταν, εδώ που τα λέμε…
Να είσαι καλά.
Alef, η χαρά ήταν όλη δική μου!
Πολλά-πολλά φιλιά! :-)
Λατρεύω τον Καρούζο! Μπράβο Δημήτρη για την επιλογή του ποιήματος, μπράβο! Φιλί!
Ο μέγας Καρούζος. Μήπως να κάναμε μια ανθολογία με τους πολυ- πολυ- πολυαγαπημένους ποιητές;
Δημήτρη μου καλημέρα!
Σε ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση και βέβαια με μεγάλη χαρά θα ανταποκριθω εμπράκτως στο όμορφο αυτό κάλεσμα
Είναι μακράν ο αγαπημένος μου ποιητής
Είθε η ποίηση να κατακλύσει την μπλογκόσφαιρα, Δημήτρη… Φαντάζεσαι μια μέρα που όλα τα μπλογκ θα ξημερωθούν με ένα ποίημα στον κολοφώνα… Ή (πιο τολμηρό) που όλοι θα ξυπνήσουμε μ’ ένα ποίημα στ’ αυτιά μας ή μπρος στα μάτια μας που φτάνει από κάποιον, οποιονδήποτε πομπό.
Ευχαριστούμε για το ωραίο ποίημα του Καρούζου… Δεν είναι έξοχο που η ποιητική συγκίνηση είναι μια εικόνα που δεν πιξελάρει ποτέ;
Αδυνατώ να αντισταθώ σε αυτό που με καλεί
όπως οι στίχοι/μεγάλη τύχη
η επιθυμία απροσδόκητα με συνεπαίρνει
Τιμή μου κύριε Αθηνάκη.
Danούλα, Καρούζος και πάλι Καρούζος!
Φιλί κι από μένα! ;-)
Εαρινή, χίλια μπράβο για την ιδέα σου αυτή! Τι να πω…!
Ωραία η πρόταση! Δεν την ξεκινάς; Να μαζέψουμε τα αγαπημένα μας σε ένα ανθοblogιο [νομίζω ότι το είχε προτείνει και ο nuwanda σε ένα σχόλιό του]
Να είσαι πάντα καλά.
Εν αναμονή, Πετρούλα μου…
Και εναγωνίως! :-)
Χαίρομαι πολύ, Σταυρούλα, γι’ αυτό που διαβάζω.
Είναι τόσο “Καρούζος” αυτό το ποίημα που μόνο να αντισταθεις μπορείς, όσο και όπου έχεις ανάγκη…
“Δεν είναι έξοχο που η ποιητική συγκίνηση είναι μια εικόνα που δεν πιξελάρει ποτέ;”
Θείε pilgrim, αυτό να μείνει και μαζί η ευχή για τον κατακλυσμό…
Λες;
Αν βάλουμε όλοι ένα χεράκι…
Εσύ μπορείς να βάλεις και παραπάνω… Ξέρεις…
Η τιμή, είναι όλη δική μου, Μαρσέλ μου…
[Υπόσταση, απόσταση, χαρά, ένωση]
Εντάξει, εντάξει έτοιμο είναι! Πολύ με κουράζεις βρε παιδί μου! Μια μου λετε πορτοκαλάδα, μια λεμοναδα, μια σόδα, τι θέ’τε πια από τη ζωή μου; Το κανιβάλισα υπέρ του δέοντος βεβαίως βεβαίως, αλλά σιγά που δεν το περίμενες! Ελπίζω να σου αρέσει και πολλά φιλιά! Άντε να τα πούμε και σύντομα, ε;
Λέω κι εγώ! Έτσι θα μας αφήσει αυτός;
Τα αναψυκτικά αλλάζουν για να μην μας κατηγορήσουν για μονοδιάστατους ή ότι προωθούμε συγκεκριμένα προϊόντα!
Αμ, πως!
Αν μου άρεσε; Μου παραάρεσε! :-)
Σύντομα, σύντομα…
ἕπαιξα, ἐν τέλει, καὶ ἐγώ! Ὁ Ἄμβροτος, ἐντούτοις, ἀντιστάθηκε!
Προσπαθώ να δουλέψω σήμερα … ανεπιτυχώς …
Στο μεταξύ θυμήθηκα την πολυαγαπημένη μου ηρωίδα και τον πολυαγαπημένο μου ποιητή … και αντιστάθηκα μαζί τους τρεις φορές παραβλέποντας τους όρους του παιχνιδιού …
Σ’ ευχαριστώ, Δημήτρη μου και καλή συνέχεια στο Σαββατοκύριακο.
http://evaeksarhou.blogspot.com/2008/01/blog-post_19.html
Ευχαριστώ πάρα πολύ για την πρόσκληση. Φυσικά την αποδέχομαι. Η μεγαλύτερη αντίσταση σ΄ένα κόσμο που αποθεώνει το επιφανές και το επίπλαστο είναι να είσαι ο ίδιος Ποιητής. Οπότε φίλε μου βάστα γερά.
Δημήτρη,
Σε ευχαριστώ για την πρόσκλησή σου να συμμετέχω στην ποιητική αυτή σκυταλοδρομία. Έχω ήδη ανεβάσει το ποίημα στο blog μου (http://poetrybookshop.wordpress.com) αλλά το παραθέτω και εδώ στα σχόλια. Είναι ένα ποίημα της Μελισσάνθης, λίγο απαισιοδόξο αλλά πραγματικά αγγίζει τα μύχια της ψυχής μου.
ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΠΑΙΧΝΙΔΙΟΥ
Ι
«Μέσα μου κουλουριάζεται
φωλιάζει ο θάνατος οικείος
Είναι ένας ήμερος, οικόσιτος αίλουρος μαύρος
Τυφλός με το φως της ημέρας
κουφός στους ξένους, διαπεραστικούς θορύβους
Πάνω στο στέρνο μου ήρεμα ονειρεύεται
τα όνειρα τα δικά μου. Μηρυκάζει
μακάρια όταν εγώ καπνίζω
τυλιγμένος στους καπνούς της λήθης.
Ξυπνά με το σκοτάδι, ανοίγει ορθάνοιχτα
τα μάτια τα μεσάνυχτα – χρυσά και μαύρα –
Αρχίζει το τρελό παιχνίδι, το τρελό κυνήγι
μ’ όλους τους μικρούς μου φόβους. Διασκεδάζει
στήνοντάς τους καρτέρι, σε μέρη ξεμοναχιασμένα
που ο ίσκιος του φανταστικά μεγαλωμένος
τα στοιχειώνει.
Κρύβει τα δέκα τροχισμένα νύχια του από αχάτη
λεία, μέσα στις βελουδένιες θήκες τους.
Και γυροφέρνει όλη τη νύχτα μέσα κι έξω
με πατήματα βαμβάκι, ακολουθώντας
άγνωστα ίχνη, νήματα αδιόρατα…
Έξω, το ανεξερεύνητο βάθος του κήπου
Νυχτερινό τοπίο, μεταλλική σελήνη
με τον τροχό του ρολογιού σταματημένο
σε διφορούμενη ώρα…
Και κει στ’ ακίνητο νερό σκυμμένος
μες στον αφώτιστο κύκλο της στέρνας
καραδοκεί τη λεία του που ξεγλιστράει
– ψάρι με μαύρα και χρυσά πτερύγια –
ΙΙ
Τελειώνει το παιχνίδι
Το σκηνικό κι ο φωτισμός αλλάζουν
Κάποιος κοιτάζει απ’ τ’ ανοιχτό παράθυρό του
καθώς αρχίζει λίγο-λίγο να χαράζει
Ξεθωριάζουν όλα. Άφαντο το φεγγάρι
Μένει μονάχα το χαμόγελό του
σαν φέγγος διάχυτο που περιρρέει τα πάντα».
Μελισσάνθη
από τη συλλογή “Τα νέα ποιήματα” (1974-1984)
George, και οι άγγελοι καμιά φορά ανθίστανται…
Το τρις εξαμαρτείν, Εύα μου, γυναικός σοφής…
[Και η Αντιγόνη μαζί]
Τύπε με το υπέροχο ψευδώνυμο, εσύ ξέρεις κι άλλες της αντίστασης πλευρές…
Κι η ποίηση μαζί.
Γιάννη, χαίρομαι που κι εσύ, ποιητής ο ίδιος, αντιστέκεσαι, με τη Μελισσάνθη να κρατά χρόνους πολλούς.
“Αρχίζει το τρελό παιχνίδι, το τρελό κυνήγι
μ’ όλους τους μικρούς μου φόβους”
ο πολλαπλασιασμός της ομορφιάς βασιλεύει, χωρίς να χρειαστεί να διαιρέσει, όπως απλώνεται, την Κυριακή της Ομορφιάς
Στην υγειά της Κυριακής, λοιπόν…
Και στην ομορφιά της…
Α, πρέπει να περνάω συχνότερα από δω. Εδώ γίνονται πράγματα και θαύματα. Ναι, με μεγάλη μου χαρά ανταποκρίνομαι σ’ αυτό το κάλεσμα, Δημήτρη. Νομίζω θα διαλέξω κάτι από την αγαπημένη μου Μαρία Νεφέλη. Τι καλή κίνηση αυτή! Εύχομαι και σε άλλες.
Εν αναμονή, λοιπόν, Αίγλη!
Έρχονται κι άλλες…
Δημήτρη μου καλησπέρα!
Έχω κι εγώ ένα παιχνιδάκι για σένα, πιο πεζό που όμως είμαι σίγουρη ότι θα το μετατρέψεις σε κάτι λυρικό…
Φιλιά πολλά
Αν και διαφωνω με τη χρηση της ποιησης για αντισταση(για μενα η ποιηση ειναι αναγκη και καταφυγιο)κατι σκαρωσα.Ειναι που δε μπορω να σου πω οχι παλιοπαιδο;-)
υπέροχο Δημήτρη! πανέμορφη επιλογή! αντίσταση με όπλο την ομορφιά. τι δυνατότερο??? φιλιά!
Πετρούλα, σπεύδω ταχέως από “κει”…!
Καλησπέρα με φιλιά!
Είναι που το ξέρω και το εκμεταλλεύομαι…
Γιατί είναι που εγώ δεν μπορώ να πω όχι στα ποστ σου… ;-)
Με τίποτα…
[και η αντίσταση ένα καταφύγιο δεν είναι;]
karagiozaki μου!!!
Τα μάθαμε – τα μάθαμε! Αλλά δεν προκάμαμε ακόμα…
Εδώ η ομορφιά κι εκεί όμως… Ε;
Με όλη μου την αγάπη! :-)
Μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες
έζησα, να πληθαίνω
τα ονείρατά σου, ωραίε που βασίλεψες
κ’ έτσι γλυκά πεθαίνω
μονάχα γιατί τόσο ωραία μ’ αγάπησες.
από τις Τρίλλιες που σβήνουν
Έκανε κι η Μαρία τη δική της αντίσταση… Κι ας άντεξε λιγότερο απ’ τις ευχές. (Αλλά και ποιος ορίζει το λιγότερο, θα πεις…)